Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

öffentlich verkünden

  • 1 öffentlich verkünden

    öffentlich verkünden
    to announce publicly

    Business german-english dictionary > öffentlich verkünden

  • 2 Urteil öffentlich verkünden

    Urteil öffentlich verkünden
    to pronounce judgment in open court

    Business german-english dictionary > Urteil öffentlich verkünden

  • 3 verkünden

    verkünden
    to announce, to make known, to promulgate;
    öffentlich verkünden to announce publicly;
    Urteil verkünden to render (deliver, pronounce) a judgment.

    Business german-english dictionary > verkünden

  • 4 öffentlich

    - {common} chung, công, công cộng, thường, thông thường, bình thường, phổ biến, phổ thông, tầm thường, thô tục - {open} mở, ngỏ, mở rộng, không hạn chế, không cấm, trần, không có mui che, không gói, không bọc, trống, hở, lộ thiên, thoáng rộng, thông, không bị tắn nghẽn, công khai, rõ ràng, ra mắt, không che giấu - ai cũng biết, cởi mở, thật tình, thưa, có lỗ hổng, có khe hở..., chưa giải quyết, chưa xong, rộng rãi, phóng khoáng, sẵn sàng tiếp thu cái mới, không thành kiến, còn bỏ trống, chưa ai đảm nhiệm - chưa ai làm..., không đóng băng, không có trong sương giá, dịu, ấm áp, mở ra cho, có thể bị, quang đãng, không có sương mù, buông - {overt} không úp mở - {public} = nicht öffentlich {private}+ = öffentlich reden {to spout}+ = öffentlich tadeln {to cry out against}+ = öffentlich erklären {to profess}+ = öffentlich verfügbar {in the public domain; public domain}+ = öffentlich verkünden {to proclaim}+

    Deutsch-Vietnamesisch Wörterbuch > öffentlich

  • 5 verkünden

    verkünden v/t <o -ge-, h> bildirmek; besonders öffentlich duyurmak, ilan etmek

    Deutsch-Türkisch Wörterbuch > verkünden

  • 6 verkünden

    1) etw. öffentlich bekanntgeben: Beschluß, Gesetz оглаша́ть /-гласи́ть что-н. Urteil auch выноси́ть вы́нести что-н. feierlich bekanntgeben возвеща́ть возвести́ть что-н. <о чём-н.>, возвеща́ть /-возвести́ть что-н.
    2) etw. mitteilen, erklären объявля́ть /-яви́ть о чём-н. in < für> etw.1 etw.2 verkünden in Land, Stadt: Ausnahme-, Belagerungszustand объявля́ть /- в чём-н.I что-н.2, объявля́ть /- что-н.I на чём-н.2. in < für> etw. wurde etw. verkündet что-н. бы́ло объя́влено на чём-н.
    3) verbreiten: Lehre пропове́довать

    Wörterbuch Deutsch-Russisch > verkünden

  • 7 declaro

    dē-clāro, āvī, ātum, āre = ἀποφαίνω, deutlich an den Tag geben, deutlich kundgeben od. -tun, deutlich offenbaren, I) eig.: a) durch ein Zeichen usw.: praesentiam saepe divi suam declarant; ut et apud Regillum bello Latinorum... in nostra acie Castor et Pollux ex equis pugnare visi sunt, Cic. de nat. deor. 2, 6. – m. Dat. wem? tabellarius ducis nave declaratā suis eodem, unde erat egressus, se recepit, Nep. Hann. 11, 2. – mit Abl. wodurch? nec potest aetas (cervorum) discerni, sed dentibus senecta declaratur, Plin. 8, 116. – b) durch Worte kund und zu wissen tun, öffentlich erklären, öffentlich verkündigen, α) jmd. als einen, bes. als einen Magistrat (einen Konsul usw.) öffentlich erklären (von der die Wahl leitenden Magistratsperson und von den Wählenden selbst); dann aber auch, wie renuntiare, nach der Erklärung durch den Präko als gewählt öffentlich verkünden od. ausrufen lassen, m. dopp. Acc., alqm consulem, Cic.: me unā voce universus populus Romanus consulem declaravit, Cic.: quos populus proximis comitiis ingenti consensu alterum consulem alterum praetorem declaravit, Liv.: victorem magnā praeconis voce Cloanthum declarat, Verg. – im Passiv m. dopp. Nom., eiusdem hominis voce et declaratus consul et defensus, Cic.: consules declarati P. Scipio Nasica, L. Bestia, Sall.: tanto consensu, quanto haud quisquam alius ante, rex est declaratus, Liv.: ex quo die est dux declaratus, Liv. – β) eine Feierlichkeit dem Volke als bevorstehend, Rupae studium non defuit declarandorum munerum tuo nomine, Cic. ep. 2, 3, 1.

    II) übtr., deutlich zu erkennen (zu verstehen) geben, deutlich angeben, deutlich zeigen od. anzeigen od. bezeichnen, klar darlegen, motivieren, klar od. deutlich ausdrücken, deutlich offenbaren, a) übh.: α) m. Acc.: hoc saepius dicendum tibique non significandum solum, sed etiam declarandum arbitror, Cic.: ipsa consolatio litterarum tuarum declarat summam benevolentiam, Cic.: non manus solum, sed nutus quoque declarant nostram voluntatem, Quint. – m. Abl. wodurch? Cilicum et Pisidarum gens volatibus avium cantibusque ut certissimis signis declarari res futuras putant, Cic.: declarant gaudia vultu, Catull. – mit in (in, bei) u. Abl., fuit (Iphicrates) bonus civis fideque magnā; quod cum in aliis rebus declaravit, tum maxime in Amyntae Macedonis liberis tuendis, Nep. – mit dopp. Acc., se fortibus factis dignum tantae maiestatis infulis declaravit, Treb. Poll. Gallien. 10, 1. – β) m. folg. Acc. u. Infin.: hominem catum eum esse declaramus, erklären ihn für usw., Plaut.: quae (vox) declarat illum et in solitudine secum loqui solitum, Cic.: quod plurimis locis perorationes nostrae voluisse nos atque animo contendisse declarant, Cic. – γ) mit folg. indir. Fragesatz: quae (consuetudo cotidianae vitae) cuiusque ingenium ut sit declarat maxime, Ter.: totum id, quod quaerimus, quid et quale sit verbi vis ipsa declarat, Cic.: qui declaravit, quanti me faceret, Cic. – m. Abl. wodurch? ut matres familiae eorum (Germanorum) sortibus et vaticinationibus declararent, utrum proelium committi ex usu esset necne, Caes. – δ) absol. (vgl. Garatoni Cic. Mil. 5, 14), res declarat, Cic.: ut ratio declarat eorum, qui etc., Lucr.: declarant huius ambusti tribuni plebis illae intermortuae contiones, Cic. – b) einen Wortbegriff deutlich ausdrücken, -bezeichnen, nullum (verbum) inveniri potest, quod magis idem declaret Latine, quod Graece ἡδονή, quam declarat voluptas, Cic.: ›oportere‹ enim perfectionem declarat officii, quo et semper utendum est et omnibus, Cic.: propter cuius syllabae sonum declarandum nova reperta est littera, Gell.: quae (littera C) inversa mulierem declarat ( nämlich declaro= Caia), Quint.: verba quam maxime apta, id est, rem declarantia, Cic.: verba idem declarantia, gleichbedeutende W., Synonyma, Cic. – c) durch die Darstellung in ein helles Licht setzen, aufhellen, klar darlegen, cum autem exprimere imaginem consuetudinis atque vitae velimus Epaminondae, nihil videmur debere praetermittere, quod pertineat ad eam declarandam, Nep.: quod vix credendum sit tantas res tam breviter potuisse declarari, Nep.

    lateinisch-deutsches > declaro

  • 8 declaro

    dē-clāro, āvī, ātum, āre = ἀποφαίνω, deutlich an den Tag geben, deutlich kundgeben od. -tun, deutlich offenbaren, I) eig.: a) durch ein Zeichen usw.: praesentiam saepe divi suam declarant; ut et apud Regillum bello Latinorum... in nostra acie Castor et Pollux ex equis pugnare visi sunt, Cic. de nat. deor. 2, 6. – m. Dat. wem? tabellarius ducis nave declaratā suis eodem, unde erat egressus, se recepit, Nep. Hann. 11, 2. – mit Abl. wodurch? nec potest aetas (cervorum) discerni, sed dentibus senecta declaratur, Plin. 8, 116. – b) durch Worte kund und zu wissen tun, öffentlich erklären, öffentlich verkündigen, α) jmd. als einen, bes. als einen Magistrat (einen Konsul usw.) öffentlich erklären (von der die Wahl leitenden Magistratsperson und von den Wählenden selbst); dann aber auch, wie renuntiare, nach der Erklärung durch den Präko als gewählt öffentlich verkünden od. ausrufen lassen, m. dopp. Acc., alqm consulem, Cic.: me unā voce universus populus Romanus consulem declaravit, Cic.: quos populus proximis comitiis ingenti consensu alterum consulem alterum praetorem declaravit, Liv.: victorem magnā praeconis voce Cloanthum declarat, Verg. – im Passiv m. dopp. Nom., eiusdem hominis voce et declaratus consul et defensus, Cic.: consules declarati P. Scipio Nasica, L. Bestia, Sall.: tanto consensu, quanto haud
    ————
    quisquam alius ante, rex est declaratus, Liv.: ex quo die est dux declaratus, Liv. – β) eine Feierlichkeit dem Volke als bevorstehend, Rupae studium non defuit declarandorum munerum tuo nomine, Cic. ep. 2, 3, 1.
    II) übtr., deutlich zu erkennen (zu verstehen) geben, deutlich angeben, deutlich zeigen od. anzeigen od. bezeichnen, klar darlegen, motivieren, klar od. deutlich ausdrücken, deutlich offenbaren, a) übh.: α) m. Acc.: hoc saepius dicendum tibique non significandum solum, sed etiam declarandum arbitror, Cic.: ipsa consolatio litterarum tuarum declarat summam benevolentiam, Cic.: non manus solum, sed nutus quoque declarant nostram voluntatem, Quint. – m. Abl. wodurch? Cilicum et Pisidarum gens volatibus avium cantibusque ut certissimis signis declarari res futuras putant, Cic.: declarant gaudia vultu, Catull. – mit in (in, bei) u. Abl., fuit (Iphicrates) bonus civis fideque magnā; quod cum in aliis rebus declaravit, tum maxime in Amyntae Macedonis liberis tuendis, Nep. – mit dopp. Acc., se fortibus factis dignum tantae maiestatis infulis declaravit, Treb. Poll. Gallien. 10, 1. – β) m. folg. Acc. u. Infin.: hominem catum eum esse declaramus, erklären ihn für usw., Plaut.: quae (vox) declarat illum et in solitudine secum loqui solitum, Cic.: quod plurimis locis perorationes nostrae voluisse nos atque animo contendisse declarant,
    ————
    Cic. – γ) mit folg. indir. Fragesatz: quae (consuetudo cotidianae vitae) cuiusque ingenium ut sit declarat maxime, Ter.: totum id, quod quaerimus, quid et quale sit verbi vis ipsa declarat, Cic.: qui declaravit, quanti me faceret, Cic. – m. Abl. wodurch? ut matres familiae eorum (Germanorum) sortibus et vaticinationibus declararent, utrum proelium committi ex usu esset necne, Caes. – δ) absol. (vgl. Garatoni Cic. Mil. 5, 14), res declarat, Cic.: ut ratio declarat eorum, qui etc., Lucr.: declarant huius ambusti tribuni plebis illae intermortuae contiones, Cic. – b) einen Wortbegriff deutlich ausdrücken, -bezeichnen, nullum (verbum) inveniri potest, quod magis idem declaret Latine, quod Graece ἡδονή, quam declarat voluptas, Cic.: ›oportere‹ enim perfectionem declarat officii, quo et semper utendum est et omnibus, Cic.: propter cuius syllabae sonum declarandum nova reperta est littera, Gell.: quae (littera C) inversa mulierem declarat ( nämlich = Caia), Quint.: verba quam maxime apta, id est, rem declarantia, Cic.: verba idem declarantia, gleichbedeutende W., Synonyma, Cic. – c) durch die Darstellung in ein helles Licht setzen, aufhellen, klar darlegen, cum autem exprimere imaginem consuetudinis atque vitae velimus Epaminondae, nihil videmur debere praetermittere, quod pertineat ad eam declarandam, Nep.: quod vix credendum sit tantas res tam breviter potuisse declarari,
    ————
    Nep.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > declaro

  • 9 Urteil

    Urteil n GRUND, RECHT judgment, court decision ein Urteil anfechten RECHT appeal against a judgment entgegen jmds. Urteil RECHT against sb’s judgment im Urteil der Märkte FIN, GEN perceived by the markets Urteil erlassen RECHT pass judgment
    * * *
    n <Grund, Recht> judgment, court decision ■ ein Urteil anfechten < Recht> appeal against a judgment ■ entgegen jmds. Urteil n < Recht> against sb's judgment ■ im Urteil der Märkte <Finanz, Geschäft> perceived by the markets ■ Urteil erlassen < Recht> pass judgment
    * * *
    Urteil
    (Beschluss) judicial decision, decree, (Meinung) judgment, (Schiedsspruch) award, arbitration;
    nach dem übereinstimmenden Urteil der Sachverständigen according to the unanimous judgment (concurrent view) of the experts;
    wie aus dem Urteil hervorgeht as appears from the judgment of the court;
    von der ständigen Rechtssprechung abweichendes Urteil irregular judgment;
    abweisendes Urteil judgment of dismissal;
    anfechtbares Urteil voidable judgment;
    aus Rechtsgründen aufgehobenes Urteil judgment quashed on a point of law;
    bedingtes Urteil conditional judgment;
    endgültiges Urteil definitive judgment;
    in einem Einzelstaat erlassenes Urteil domestic judgment (US);
    im Versäumnisverfahren falsches Urteil error in judgment;
    inländisches Urteil domestic judgment (US);
    klageabweisendes Urteil involuntary nonsuit;
    letztinstanzliches Urteil final judgment;
    nichtiges Urteil void judgment;
    obsiegendes Urteil favo(u)rable judgment (decision);
    rechtskräftiges Urteil final judgment, final decree, judgment at law (of recovery, US);
    noch nicht rechtskräftiges (rechtsmittelfähiges) Urteil judgment subject to appeal;
    streitiges Urteil contradictory judgment;
    dem Vollstreckungsaufschub unterliegendes Urteil judgment liable to stay off execution;
    vollstreckbares Urteil enforceable judgment;
    noch nicht vollstrecktes Urteil unsatisfied judgment;
    sofort vollstreckbares Urteil self-executing judgment;
    vorläufig vollstreckbares Urteil judgment [provisionally] enforceable;
    Urteil zugunsten des Beklagten verdict for the defendant;
    Urteil dem Grunde nach decision on merits;
    Urteil zugunsten des Klägers judgment given for the plaintiff;
    Urteil im abgekürztem Verfahren summary judgment;
    Urteil anfechten to appeal against a judgment;
    Urteil annehmen to acquiesce in a judgment;
    Urteil aufheben to set aside (US) (quash, vacate, reverse) a judgment;
    Urteil in der Berufungsinstanz aufheben to vacate a judgment on appeal;
    Urteil in der zweiten Instanz aufheben to uphold a decision on appeal;
    Vollstreckung eines Urteils aussetzen to stay (suspend) a judgment;
    Aussetzung eines Urteils beantragen to move an arrest of judgment;
    sich aus einem Urteil befriedigen to satisfy a judgment;
    Urteil begründen to set forth the reasons for a judgment;
    Urteil bestätigen to affirm (confirm) a judgment, to approve a decision;
    Berufung (Rechtsmittel) gegen ein Urteil einlegen to appeal against a judgment;
    Urteil für nichtig erklären to rescind (invalidate) a judgment;
    Urteil zugunsten des Klägers erlassen to pass a judgment for the plaintiff in a suit;
    Urteil gegen einen Schuldner erwirken to obtain judgment against a debtor;
    Urteil fällen to judge, to deliver (enter a, pass) judgment, to adjudicate;
    Urteil zu jds. Gunsten fällen to give the case for s. o. against s. o.;
    Urteil vollstrecken lassen to enforce a judgment by execution;
    einem Urteil nachkommen to satisfy a judgment;
    Urteil der öffentlichen Meinung überlassen to leave it to the country to judge;
    Urteil der Vorinstanz überprüfen to review a judgment on appeal;
    Urteil öffentlich verkünden to pronounce judgment in open court;
    Urteil vollstrecken to execute (carry out, enforce) a judgment;
    jem. ein Urteil zustellen to notify s. o. of a decision.

    Business german-english dictionary > Urteil

  • 10 housetop

    ˈhouse·top
    n [Haus]dach nt
    * * *
    housetop s Dach n:
    cry ( oder proclaim, shout) from the housetops etwas öffentlich verkünden, etwas Vertrauliches an die große Glocke hängen umg
    * * *
    n.
    Dach ¨-er n.

    English-german dictionary > housetop

  • 11 renuntio

    re-nūntio, āvī, ātum, āre, I) zurückberichten, -verkünden, -melden, -anzeigen, hinterbringen, Bericht erstatten, a) übh., m. Acc., m. de u. Abl., m. Acc. u. Infin., m. folg. indir. Fragesatz, quid nunc renuntiem abs te responsum, Ter.: nihil a quoque renuntiabatur, wurde keine Antwort gebracht, Suet.: hoc alii mihi renuntiant, Plaut.: ne Stoicis renuntiaretur, wiedererzählt würde, Cic.: te ad patrem esse mortuom renuntiem, Plaut.: ego iam nunc tibi renuntio futurum, ut sis sciens, Ter.: assentior renuntioque vobis nihil esse quod etc., erkläre euch, Cic.: puer cum celeriter, quid esset, renuntiasset, Nep. – impers., mihi renuntiatum est de obitu filiae tuae, Sulpic. in Cic. ep.: ero renuntiatum est eam huic nuptum dari, Plaut.: postquam ad nos renuntiatum est te et patrem esse mortuom, Plaut.: renuntiari tibi Licinium plagiarium tributa exigere, Cic. – absol., nunc domum renuntiatum, Plaut.: renuntiatum est, Ter. – b) amtlich zurückberichten, melden, Bericht abstatten, alqd ad senatum, Cic.: alqd in concilium, Liv.: legationem, von seiner Sendung Bericht abstatten, Cic.: hominum et militum numerum, Cic. ep. – c) öffentlich bekanntmachen, α) die Wahl zum Konsul, Prätor usw., verkündigen, ausrufen, m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., L. Murenam consulem, Cic.: Valerium Corvum consulem, Liv.: eodem modo sacerdos Climachias renuntiatus est, Cic.: ter praetor centuriis cunctis renuntiatus sum, Cic.: fratrem a fratre renuntiatum (sc. magistratum, als M.), Caes.: tuā voce (consules) renuntiati sumus, Plin. pan.: ter praetor primus (zuerst, an erster Stelle) renuntiatus sum, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz, a praecone coepti sunt renuntiari, quem quaeque tribus fecerint aedilem, Varro r. r. 3, 17, 1. – m. folg. Acc. u. Infin., Palicanum suffragiis populi consulem creatum, Val. Max. 3, 8, 3. – β) öffentlich erklären, m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., ut hostis (F. des Staates) renuntiaretur, Spart. Did. Iul. 5, 3. – d) repudium alci, die Ehe aufkündigen, Plaut. aul. 783. Ter. Phorm. 677. Fronto ad amic. 1, 15 extr. – e) ren. sibi, sich im Geiste sagen, sich zu Gemüte führen, m. folg. Acc. u. Infin., nihil horum, quae facis, posse subduci, Sen. cons. ad Polyb. 6 (25), 1: m. folg. indir. Fragesatz, quanta sit humani ingenii vis, Quint. 12, 11, 10. – II) aufkündigen, aufsagen, absagen, a) eig.: alci amicitiam, Liv.: decisionem tutoribus, Cic.: hospitium alci, Cic. – insbes., jmdm. eine Einladung zu Tische absagen, ren. ad alqm, Plaut. Stich. 599: ego illi ad prandium promisissem, ad cenam renuntiassem! Sen. suas. 2, 12. – b) bildl., entsagen, aufgeben, sich lossagen von etwas, auf etwas verzichten, civilibus officiis, Quint.: advocationibus, Plin. ep.: vitae, Suet.: mundo, Cypr.: ut etiam rebus, quibus renuntiasti, te post renuntiationem inserueris, Augustin. epist. 85, 2.

    lateinisch-deutsches > renuntio

  • 12 объявить

    v
    1) gener. anmoderieren (номер, выступление кого-л.), bekannt geben
    2) law. annoncieren, (öffentlich) anschlagen, (öffentlich) aushängen, ausrufen, bekanntgeben, bekanntmachen, erklären (íàïð. Krieg), inserieren, proklamieren, verhängen (íàïð. Blockade), verkünden, veröffentlichen
    3) fin. deklarieren

    Универсальный русско-немецкий словарь > объявить

  • 13 renuntio

    re-nūntio, āvī, ātum, āre, I) zurückberichten, -verkünden, -melden, -anzeigen, hinterbringen, Bericht erstatten, a) übh., m. Acc., m. de u. Abl., m. Acc. u. Infin., m. folg. indir. Fragesatz, quid nunc renuntiem abs te responsum, Ter.: nihil a quoque renuntiabatur, wurde keine Antwort gebracht, Suet.: hoc alii mihi renuntiant, Plaut.: ne Stoicis renuntiaretur, wiedererzählt würde, Cic.: te ad patrem esse mortuom renuntiem, Plaut.: ego iam nunc tibi renuntio futurum, ut sis sciens, Ter.: assentior renuntioque vobis nihil esse quod etc., erkläre euch, Cic.: puer cum celeriter, quid esset, renuntiasset, Nep. – impers., mihi renuntiatum est de obitu filiae tuae, Sulpic. in Cic. ep.: ero renuntiatum est eam huic nuptum dari, Plaut.: postquam ad nos renuntiatum est te et patrem esse mortuom, Plaut.: renuntiari tibi Licinium plagiarium tributa exigere, Cic. – absol., nunc domum renuntiatum, Plaut.: renuntiatum est, Ter. – b) amtlich zurückberichten, melden, Bericht abstatten, alqd ad senatum, Cic.: alqd in concilium, Liv.: legationem, von seiner Sendung Bericht abstatten, Cic.: hominum et militum numerum, Cic. ep. – c) öffentlich bekanntmachen, α) die Wahl zum Konsul, Prätor usw., verkündigen, ausrufen, m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., L. Murenam consulem, Cic.: Valerium Corvum consulem, Liv.: eodem modo sa-
    ————
    cerdos Climachias renuntiatus est, Cic.: ter praetor centuriis cunctis renuntiatus sum, Cic.: fratrem a fratre renuntiatum (sc. magistratum, als M.), Caes.: tuā voce (consules) renuntiati sumus, Plin. pan.: ter praetor primus (zuerst, an erster Stelle) renuntiatus sum, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz, a praecone coepti sunt renuntiari, quem quaeque tribus fecerint aedilem, Varro r. r. 3, 17, 1. – m. folg. Acc. u. Infin., Palicanum suffragiis populi consulem creatum, Val. Max. 3, 8, 3. – β) öffentlich erklären, m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., ut hostis (F. des Staates) renuntiaretur, Spart. Did. Iul. 5, 3. – d) repudium alci, die Ehe aufkündigen, Plaut. aul. 783. Ter. Phorm. 677. Fronto ad amic. 1, 15 extr. – e) ren. sibi, sich im Geiste sagen, sich zu Gemüte führen, m. folg. Acc. u. Infin., nihil horum, quae facis, posse subduci, Sen. cons. ad Polyb. 6 (25), 1: m. folg. indir. Fragesatz, quanta sit humani ingenii vis, Quint. 12, 11, 10. – II) aufkündigen, aufsagen, absagen, a) eig.: alci amicitiam, Liv.: decisionem tutoribus, Cic.: hospitium alci, Cic. – insbes., jmdm. eine Einladung zu Tische absagen, ren. ad alqm, Plaut. Stich. 599: ego illi ad prandium promisissem, ad cenam renuntiassem! Sen. suas. 2, 12. – b) bildl., entsagen, aufgeben, sich lossagen von etwas, auf etwas verzichten, civilibus officiis, Quint.: advocationibus, Plin. ep.: vitae, Suet.: mundo, Cypr.: ut etiam rebus, quibus renuntiasti, te
    ————
    post renuntiationem inserueris, Augustin. epist. 85, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > renuntio

  • 14 contionor

    cōntiōnor, ātus sum, ārī (contio), in der Volksversammlung auftreten, a) von den Teilnehmern der Versammlung = eine Volksversammlung bilden, nunc illi vos singuli universos contionantes timent, Liv. 39, 16, 4. – b) v. Sprecher in der Versammlung = einen öffentlichen Vortrag-, eine öffentliche Ansprache an das Volk od. an die Soldaten halten, sich öffentlich hören oder vernehmen lassen, absol., cum Lepidus contionaretur, Asin. Poll. in Cic. ep.: contionatus signa constituit, Caes. – m. Ang. wie? contionatur autem Cato infeste, Gracchus turbulente, Tullius copiose, Fronto. – m. Ang. von wo aus? od. wo? ex turri alta, Cic.: velut loco e superiore, Cic.: pro tribunali, Tac. – m. Ang. bei od. vor wem? od. an wen? apud milites, Caes.: ad populum, Suet. – m. Ang. gegen wen? adversus alqm Athenis libere, Liv.: de summa cruce veluti de tribunali in scelera Poenorum, Iustin. – m. Ang. worüber? de religionibus sacris et caerimoniis, Cic.: de te c., nec impune, Cic.: de Caesare, Sall. – selten m. Ang. was? = in der Volksversammlung od. übh. vor dem versammelten Volke äußern, -erklären, -verkünden, bald durch allg. Acc. pronom. neutr., haec velut contionanti Minucio circumfundebatur tribunorum multitudo, Liv. 22, 14, 15. – bald durch Acc. u. Infin., C. Cato contionatus est se comitia haberi non siturum, si etc., Cic. ad Q. fr. 2, 4. § 6. (2, 6. § 6). – bald durch direkte Rede, caterva tota clarissima concentione... contionata est: ›Huic vitae tuae‹, Cic. Sest. 118.

    lateinisch-deutsches > contionor

  • 15 παρ-αγγέλλω

    παρ-αγγέλλω (der aor. II. παρήγγελε bei Her. 9, 53 ist zw., u. Xen. An. 3, 4, 14 hat Krüger dafür παρήγγελλε aufgenommen), eigtl. daneben od. zu einem Andern hinmelden, öffentlich bekannt machen, verkünden lassen; von den Feuerzeichen, welche eine Botschaft fortpflanzen, Aesch. Ag. 280. 285. 307; πεζᾦ παραγγείλας ἄφαρ στρατεύματι, Pers. 461; τοῖς ἄρχουσι παραγγέλλει ὁ ϑεός, ὅπως, Plat. Rep. III, 415 b, vgl. Phaed. 59 e; c. inf., παραγγέλλοντες τῷ πατρὶ τῷ σῷ σε ἐν μουσικῇ παιδεύειν, Crit. 50 d; ἐπειδὰν αὐτοῖς παραγγείλω πίνειν τὸ φάρμακον, Phaed. 116 c; bes. befehlen, was geschehen soll, ermuntern, antreiben, ἵππους, Theogn. 998; φίλα ἑκόντι πράσσειν, Soph. Phil. 1163; παρασκευὴν σίτου, Her. 3, 25; c. inf., 8, 70. 9, 53; bes. vom Commando der Soldaten, wie Xen. Cyr. 6, 3, 27 u. öfter; παραγγέλλει εἰς τὰ ὅπλα, An. 1, 5, 13, unter die Waffen rufen; vgl. auch Eur. Heracl. 824 ἄναξ στρατῷ παρήγγειλ' οἷα χρὴ τὸν εὐγενῆ; u. pass., τὰ παραγγελλόμενα ὀξέως δεχόμενοι, Thuc. 2, 11, vgl. 1, 121; dem τεταγμένα entsprechend, Xen. Cyr. 1, 2, 5; παρήγγελται, Plat. Conv. 180 c; Πολεμάρχῳ παρήγγειλαν οἱ τριά-κοντα τὸ ἐπ' ἐκείνων εἰϑισμένον παράγγελμα, πίνειν κώνειον, Lys. 12, 17; ἅπαντας παραγγέλλεις εἰς τὸν κατάλογον, Alle aufrufen, sich in die Soldatenliste einschreiben zu lassen, Luc. parasit. 40; Sp.; – ankündigen, παρηγγέλλετο δὲ ἐπ' αὐτὸν ἤδη στρατεία, Aesch. 3, 65, vgl. 90; – lehren, ermahnen, N. T. – Auch verabreden, παρηγγείλαμεν ἀλλήλοις ἥκειν ὡς πρωϊαίτατα εἰς τὸ εἰωϑός, Plat. Phaed. 59 e; bes. die Freunde zu Etwas aufbieten, τοῖς φίλοις, Lys. 1, 42, vgl. 41; Dem. prooem. 55 vrbdt ἐνοχλεῖν καὶ παραγγέλλειν, wofür 21, 4 ὅσῳ πλείοσιν ἠνώχληκε καὶ περιήγγελκεν, mit Buttm. παρήγγελκεν zu lesen; bes. um Etwas zu erlangen; daher sich um ein Amt bewerben, ἀρχήν, D. Hal. 11, 61; Plut. Crass. 21 u. öfter; auch εἰς ὑπατείαν, Caes. 13; οἱ παραγγέλλοντες ἄρχειν, qu. Rom. 49.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > παρ-αγγέλλω

  • 16 провозгласить

    v
    law. ausrufen, proklamieren, verkünden, öffentlich bekanntmachen

    Универсальный русско-немецкий словарь > провозгласить

  • 17 прокламировать

    v
    law. proklamieren, (feierlich) verkünden, öffentlich bekanntmachen

    Универсальный русско-немецкий словарь > прокламировать

  • 18 denounce

    transitive verb
    (inform against) denunzieren (to bei); (accuse publicly) beschuldigen

    denounce somebody as a spy — jemanden beschuldigen, ein Spion zu sein

    * * *
    (to accuse publicly (of a crime etc): He was denounced as a murderer.) anklagen
    - academic.ru/19610/denunciation">denunciation
    * * *
    de·nounce
    [dɪˈnaʊn(t)s]
    vt
    to \denounce sth etw anprangern
    to \denounce sb as sth jdn als etw akk entlarven
    to \denounce sb to sb jdn bei jdm denunzieren
    * * *
    [dɪ'naʊns]
    vt
    1) (= accuse publicly) anprangern, brandmarken; (= inform against) anzeigen, denunzieren (sb to sb jdn bei jdm)
    2) (= condemn as evil) alcohol, habit etc verurteilen, denunzieren (geh)
    3) treaty (auf)kündigen
    * * *
    denounce [dıˈnaʊns] v/t
    1. (öffentlich) anprangern oder verurteilen, brandmarken
    2. jemanden anzeigen, pej jemanden denunzieren ( beide:
    to bei)
    3. einen Vertrag kündigen
    4. obs verkünden, (drohend) ankündigen
    * * *
    transitive verb
    (inform against) denunzieren (to bei); (accuse publicly) beschuldigen

    denounce somebody as a spy — jemanden beschuldigen, ein Spion zu sein

    * * *
    (to) v.
    anzeigen v.
    verächtlich denunzieren (bei) ausdr. v.
    brandmarken v.
    denunzieren v.
    verurteilen v.

    English-german dictionary > denounce

  • 19 enunciate

    transitive verb
    * * *
    (to pronounce clearly and distinctly: He carefully enunciated each syllable of the word.) aussprechen
    - academic.ru/24590/enunciation">enunciation
    * * *
    enun·ci·ate
    [ɪˈnʌn(t)sieɪt]
    I. vi sich akk artikulieren
    to \enunciate clearly deutlich sprechen
    II. vt
    to \enunciate sth
    1. (pronounce) etw aussprechen [o geh artikulieren]
    to \enunciate a sound einen Laut bilden
    2. (formulate) etw formulieren
    to \enunciate a theory eine Theorie aufstellen
    * * *
    [I'nʌnsIeɪt]
    vti
    artikulieren
    * * *
    enunciate [ıˈnʌnsıeıt]
    A v/t
    1. ausdrücken, -sprechen, ( auch öffentlich) erklären
    2. formulieren
    3. behaupten, einen Grundsatz etc aufstellen
    4. ( besonders deutlich) aussprechen
    B v/i enunciate clearly eine deutliche Aussprache haben, deutlich sprechen
    * * *
    transitive verb
    * * *
    v.
    ausdrücken v.
    verkünden v.

    English-german dictionary > enunciate

  • 20 declare

    1. erklären, aussagen, öffentlich bekannt geben, verkünden, behaupten, vorbringen;
    2. ZOLLR deklarieren, anmelden, verzollen

    English-german law dictionary > declare

См. также в других словарях:

  • verkünden — melden; ankündigen; bekanntgeben; ansagen; ausrufen; vermelden; aus dem Hut zaubern (umgangssprachlich); bekanntmachen; kundgeben; äußern; …   Universal-Lexikon

  • öffentlich — alltäglich; publik; plain vanilla; geläufig; vertraut; allgemein bekannt; gewohnt * * * öf|fent|lich [ œfn̩tlɪç] <Adj.>: 1. a) für alle hörbar, sichtbar; nicht geheim: ei …   Universal-Lexikon

  • verkünden — ver·kụ̈n·den; verkündete, hat verkündet; [Vt] 1 etwas verkünden etwas öffentlich sagen ≈ bekannt machen <ein Urteil, das Wahlergebnis verkünden>: Auf der anschließenden Feier verkündete er, dass er heiraten wolle 2 etwas verkünden einen… …   Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache

  • öffentlich bekannt geben — ausrufen; ankündigen; verkünden; vermelden; aus dem Hut zaubern (umgangssprachlich); bekanntmachen; kundgeben; äußern; ankünden; avisieren; …   Universal-Lexikon

  • ausrufen — ankündigen; verkünden; vermelden; aus dem Hut zaubern (umgangssprachlich); bekanntmachen; kundgeben; äußern; öffentlich bekannt geben; ankünden; avisiere …   Universal-Lexikon

  • posaunen — po|sau|nen 〈V.; hat〉 I 〈V. intr.〉 die Posaune blasen II 〈V. tr.; fig.; umg.〉 laut rufen, laut verraten, verkünden ● etwas in alle Welt posaunen * * * po|sau|nen <sw. V.; hat [mhd. busūnen, busīnen]: 1. die Posaune blasen. 2. (ugs. abwertend)… …   Universal-Lexikon

  • Cusanus — Nikolaus von Kues Nikolaus von Kues, latinisiert Nicolaus Cusanus oder Nicolaus de Cusa (* 1401 in Kues an der Mosel, heute Bernkastel Kues; † 11. August 1464 in Todi, Umbrien) war ein berühmter, universal gebildeter deutscher Philosoph, Theologe …   Deutsch Wikipedia

  • Nicholas of Cusa — Nikolaus von Kues Nikolaus von Kues, latinisiert Nicolaus Cusanus oder Nicolaus de Cusa (* 1401 in Kues an der Mosel, heute Bernkastel Kues; † 11. August 1464 in Todi, Umbrien) war ein berühmter, universal gebildeter deutscher Philosoph, Theologe …   Deutsch Wikipedia

  • Nicolaus Cusanus — Nikolaus von Kues Nikolaus von Kues, latinisiert Nicolaus Cusanus oder Nicolaus de Cusa (* 1401 in Kues an der Mosel, heute Bernkastel Kues; † 11. August 1464 in Todi, Umbrien) war ein berühmter, universal gebildeter deutscher Philosoph, Theologe …   Deutsch Wikipedia

  • Nicolaus von Cues — Nikolaus von Kues Nikolaus von Kues, latinisiert Nicolaus Cusanus oder Nicolaus de Cusa (* 1401 in Kues an der Mosel, heute Bernkastel Kues; † 11. August 1464 in Todi, Umbrien) war ein berühmter, universal gebildeter deutscher Philosoph, Theologe …   Deutsch Wikipedia

  • Nicolaus von Kues — Nikolaus von Kues Nikolaus von Kues, latinisiert Nicolaus Cusanus oder Nicolaus de Cusa (* 1401 in Kues an der Mosel, heute Bernkastel Kues; † 11. August 1464 in Todi, Umbrien) war ein berühmter, universal gebildeter deutscher Philosoph, Theologe …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»